i think that perhaps that i should apologize to a lot of people. i think. Perhaps. But as i have told bluntly albeit some,ANYone late last week: If my honesty can't save me, i don't know what will (Uulit uliton ko yan sa payo ko). So here's a bicol-english blog for a forgettable-unforgettable week that was. In bicol, mas totoo dangogon eh. Kaya uya ang para sa mayo:
Nagpoon ang gabos kang su Miyerkules o Huwebes ata. Nakikiulay ako paagi kang maasahan na imbensyon na apod YM (Greatest invention since the wheel) sa sakong kras duman sa business center kang Metro Manila duman sa balyong opis kang sakong kompanya (In short, nagpipirit na magpacute) So anyway, sa tahaw-puro kang magayagayang paguulay nakaabot kami sa ulayan ning sakong imbitasyon na magluwas (maski ano talaga, pamahaw, i-snak sa aga, pangudto, i-snak sa hapon, pamanggi midnight snak sa midnight, maski arin saro dyan)... Tapos nakaabot kami sa urulay ngani na may lakaw daa sya (Forever busy ining kras ko) over the weekend (In short, pseudo-basted weekly ang pagmati ko kada semana!)... So si sakong pirit na magpacute (actually, na makaiba sya, iyo lang talaga yan ang rason) nagpara-insist ako na maiba na lang ako sa lakaw nya. Apparently, may church service or something sya (Religous-slash-maboot siya) kaya sabi ko maduman na lang ako tapos mahapit... Tapos sa sakong sobrang pagigiging brutal na pranka nasabi ko na arog kaini (not exact words and syempre taglish): aram ko dae na kami close ni Lord pero siguro man maiintindihan nya na maduman ako BAKO dahil saiya kung dae saimo.
In short, that was quite a sweet thought until the point na nasabi nya na she doesn't appreciate ang arog kaidtong pagiisip... (Napangirit na lang ko sa sadiri ko mga panahon na ini ta diretso ko lang nasabi, saka maski si Hesus, nagngingirit man to, sigurado ako namatean nya man ma pseudo-in-love kang panahon nya sa mundong ini)
Dag dag mo pa si simbag ko: If my honesty can't save me, i don't know what will.
Tapos iyo na yan. Tapos na urulay. And sa hiling ko? Tapos naman ang tsansa ko na maka-pamahaw, i-snak sa aga, pangudto, i-snak sa hapon, pamanggi midnight snak sa midnight siya. Kumbaga sabi ni Old Man Noel: It's Over. Haay, buhay, ano?
So akala ko iyo na to ang katapusan kang sarong kind of malaen na semana pero dae. Kang su Biyernes sarong barkada ko naman ang sakong napranka; Siguro dara naman kang arak and emosyon, pero medyo sa hiling ko may mga tao lang talaga na nagooverreact as well as GARO TALAGA ako KASTA (asshole) paminsan.
Habo ko na pagulayan pa ang detalye sa blog na ini, ang gigibohon ko kakaulayon ko na lang harapan, and prankahon pa si barkada kong lalo.
So all in all, nangiiwal lang talaga ako this week. Pati sa forums naghahanap ako kasimbagan. (and nakahanap ako) Si Don gusto ko pangahon, si Christian sipaon, si Budoy latakon, si Bonks bayagon, si Che sapakon. Suluon ang Barranca, gabaon ang sadit na istaran sa Antipolo. Email blast gabos na kabisto with just two words: LOSI MO.
Gabos ko yan gigibohon ta lab ko gabos yan. Lalo na itong naenot na duwa sa istorya ko (yeee.)
By the end of the year, i will be on everyone's ignore list
Nagpoon ang gabos kang su Miyerkules o Huwebes ata. Nakikiulay ako paagi kang maasahan na imbensyon na apod YM (Greatest invention since the wheel) sa sakong kras duman sa business center kang Metro Manila duman sa balyong opis kang sakong kompanya (In short, nagpipirit na magpacute) So anyway, sa tahaw-puro kang magayagayang paguulay nakaabot kami sa ulayan ning sakong imbitasyon na magluwas (maski ano talaga, pamahaw, i-snak sa aga, pangudto, i-snak sa hapon, pamanggi midnight snak sa midnight, maski arin saro dyan)... Tapos nakaabot kami sa urulay ngani na may lakaw daa sya (Forever busy ining kras ko) over the weekend (In short, pseudo-basted weekly ang pagmati ko kada semana!)... So si sakong pirit na magpacute (actually, na makaiba sya, iyo lang talaga yan ang rason) nagpara-insist ako na maiba na lang ako sa lakaw nya. Apparently, may church service or something sya (Religous-slash-maboot siya) kaya sabi ko maduman na lang ako tapos mahapit... Tapos sa sakong sobrang pagigiging brutal na pranka nasabi ko na arog kaini (not exact words and syempre taglish): aram ko dae na kami close ni Lord pero siguro man maiintindihan nya na maduman ako BAKO dahil saiya kung dae saimo.
In short, that was quite a sweet thought until the point na nasabi nya na she doesn't appreciate ang arog kaidtong pagiisip... (Napangirit na lang ko sa sadiri ko mga panahon na ini ta diretso ko lang nasabi, saka maski si Hesus, nagngingirit man to, sigurado ako namatean nya man ma pseudo-in-love kang panahon nya sa mundong ini)
Dag dag mo pa si simbag ko: If my honesty can't save me, i don't know what will.
Tapos iyo na yan. Tapos na urulay. And sa hiling ko? Tapos naman ang tsansa ko na maka-pamahaw, i-snak sa aga, pangudto, i-snak sa hapon, pamanggi midnight snak sa midnight siya. Kumbaga sabi ni Old Man Noel: It's Over. Haay, buhay, ano?
So akala ko iyo na to ang katapusan kang sarong kind of malaen na semana pero dae. Kang su Biyernes sarong barkada ko naman ang sakong napranka; Siguro dara naman kang arak and emosyon, pero medyo sa hiling ko may mga tao lang talaga na nagooverreact as well as GARO TALAGA ako KASTA (asshole) paminsan.
Habo ko na pagulayan pa ang detalye sa blog na ini, ang gigibohon ko kakaulayon ko na lang harapan, and prankahon pa si barkada kong lalo.
So all in all, nangiiwal lang talaga ako this week. Pati sa forums naghahanap ako kasimbagan. (and nakahanap ako) Si Don gusto ko pangahon, si Christian sipaon, si Budoy latakon, si Bonks bayagon, si Che sapakon. Suluon ang Barranca, gabaon ang sadit na istaran sa Antipolo. Email blast gabos na kabisto with just two words: LOSI MO.
Gabos ko yan gigibohon ta lab ko gabos yan. Lalo na itong naenot na duwa sa istorya ko (yeee.)
By the end of the year, i will be on everyone's ignore list
